prof. dr hab., historyk, od wielu lat związany z Pracownią Dziejów Polski po 1945 r. w Instytucie Historii PAN, dyrektor Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie, wykładowca w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Znawca najnowszych dziejów Francji – opublikował m.in.: Od monarchizmu do faszyzmu. Koncepcje polityczno-społeczne prawicy francuskiej 1918–1940 (1987), Kolaboracja we Francji 1940–1944 (1989), Philippe Pétain (1991). Autor wielu prac z historii politycznej PRL, m.in.: List 34 (Warszawa 1993); Grudzień 1970. Geneza, przebieg, konsekwencje (Warszawa 2000), Polski rok 1968 (Warszawa 2006); „Polskie miesiące”, czyli kryzys(y) w PRL (2008).

historyk i politolog, w latach 1954–2000 pracownik naukowy, od 1989 r. prof. w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, od 1990 r. również w Instytucie Studiów Politycznych PAN, 1990–2006 kierownik Zakładu Studiów nad Niemcami, 2000–2004 dyrektor Instytutu. Od 2005 r. prof. w Collegium Civitas. Czynny w opozycji demokratycznej od 1977 r. W 1989/1990 r. doradca Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego do spraw międzynarodowych, 1989–1993 przewodniczący Forum Polsko-Niemieckiego, od 1989 r. członek prezydium Polsko-Niemieckiej Komisji Podręcznikowej. Autor wielu książek, m.in. Mozaika polityczna Drugiej Rzeczypospolitej (1974), „Solidarność” 1980–1981. Geneza i historia (w obiegu niezależnym, 1983), Komunizm w Europie (1998), II wojna światowa. Europejska tragedia XX wieku (2004), Polska i Europa (2007), Europa Wojen 1914–1945 (2008), Europa zimnej wojny (2012).

politolog, prezes Zarządu Fundacji im. Stefana Batorego. W marcu 1968 r. uwięziony za działalność opozycyjną. W latach 1971–1989 na emigracji we Włoszech, Wielkiej Brytanii i Francji, był redaktorem naczelnym kwartalnika politycznego „Aneks”, współpracownikiem KOR i KSS „KOR”. W latach 1973–2007 pracownik naukowy francuskiego Krajowego Centrum Badań Naukowych (CNRS). Doradca do spraw politycznych premiera Tadeusza Mazowieckiego i do spraw polityki zagranicznej premier Hanny Suchockiej. Współzałożyciel i członek Zarządu Europejskiej Rady Stosunków Miedzynarodowych (European Council on Foreign Relations) oraz zastępca przewodniczącego Rady Naukowej Instytutu Nauk o Człowieku (Institut für die Wissenschaften vom Menschen) w Wiedniu. Autor, redaktor wielu publikacji, m.in.: Le role des groupes d’opposition la veille de la democratisation en Pologne et en Hongrie (1989), La grande secousse. L’Europe de l’Est 1989–1990 (1991), Globalization, Power and Democracy (2000).

prof. dr hab., historyk, profesor w Instytucie Studiów Politycznych PAN, wykładowca Collegium Civitas, członek redakcji „Więzi”, przewodniczący Stowarzyszenia Archiwum Solidarności, członek Rady Programowej publikacji Opozycja w PRL. Słownik Biograficzny 1956–89. W 1981 r. redaktor działu historycznego „Tygodnika Solidarność”, w latach 1999–2006 członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej, od 2011 r. Rady IPN. Autor wielu prac z najnowszej historii Polski, m.in.: Opozycja polityczna w PRL 1945–1980 (1994), Oaza na Kopernika. Klub Inteligencji Katolickiej 1956–1989 (1997), Polska. Losy państwa i narodu 1939–1989 (2003), Niepokorni. Rozmowy o Komitecie Obrony Robotników (wspólnie z Andrzejem Paczkowskim, 2008), Anatomia buntu. Kuroń, Modzelewski i komandosi (2010); redaktor pracy zbiorowej (i autor artykułu w niej) „Solidarność” podziemna 1981–1989 (2006).

.

profesor zwyczajny, doktor habilitowany socjologii. Rektor i współtwórca Collegium Civitas; współorganizator Katedry Socjologii Collegium Civitas; założyciel i pierwszy dyrektor Instytutu Studiów Politycznych PAN, wykładowca w College of Europe (Bruges-Natolin); były członek Rady Służby Cywilnej oraz Narodowej Rady Integracji Europejskiej, b. dyrektor Instytutu Spraw Publicznych. Członek Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów. Stypendysta m.in. Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu, Uniwersytetu Notre Dame (USA) oraz Wissenschaft Kolleg w Berlinie. Uczestnik i koordynator kilkunastu długofalowych międzynarodowych projektów badawczych. W 2000 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W lutym 2008 roku został powołany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do Rady ds. Edukacji i Badań Naukowych. Jest autorem wielu publikacji naukowych, m.in. książki opublikowane w ostatnich latach: „Socjologia życia publicznego” (Warszawa 2005), „Świat międzyepoki. Globalizacja – demokracja – państwo narodowe” (Kraków 2004), „Granice wolności” (Warszawa 2003), „Values and Radical Social Change” (red., Warsaw 1998), „Demokratyczna rekonstrukcja. Z socjologii radykalnej zmiany społecznej” (Warszawa 1996) oraz „After Communism” (red., Warsaw 1995).

Studiował politologię i slawistykę w Berlinie Zachodnim. Pracował jako ekspert polityki międzynarodowej, m.in. Aspen Institute i w Bundestagu; był wykładowcą politologii i historii najnowszej. Od 1998 roku jest redaktorem naczelnym „Magazynu Polsko-Niemieckiego DIALOG”. Autor i redaktor książek, które ukazały się w języku polskim, niemieckim i ukraińskim, a traktują o historii, kulturze i polityce, np. „Homer na placu Poczdamskim. Szkice polsko-niemieckie” (wyd. 2008). Promotor kultury polskiej za granicą. Dyrektor Europejskiego Centrum Solidarności.

historyk, kierownik Wydziału Muzealno-Archiwalnego i Biblioteki Europejskiego Centrum Solidarności.

prof. dr hab., socjolog, wykładowca w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, prof. Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego i Wyższej Szkoły Ekonomiczno-Informatycznej w Warszawie. Członek zarządu polskiego Pen Clubu oraz Rady Gospodarczej przy Premierze RP. Autor wielu prac i badań na temat ruchu Solidarność. Opublikował m.in. Polacy – jesień 1980 (1983), Solidarność 1980. Proces powstawania organizacji związkowych Solidarności (1989), Solidarność. Projekt polskiej demokracji (1997), Druga rewolucja w małym mieście. Zmiana ustrojowa w oczach mieszkańców Mławy i Szczecinka (wspólnie z Pawłem Śpiewakiem, 2001), Wolność, równość, odmienność. Nowe ruchy społeczne w Polsce początku XXI wieku (2006), Czego nas uczy Radio Maryja? Socjologia treści i recepcji rozgłośni (2009), Solidarność: doświadczenie i pamięć (z zespołem, 2010), Solidarność. Niespełniony projekt polskiej demokracji (2012).

dr hab., historyk, publicysta; jeden z liderów RMP, współtwórca i redaktor pisma „Bratniak”, „Polityka Polska”, członek Społecznej Rady Prymasowskiej, uczestnik rozmów Okrągłego Stołu, poseł na Sejm I i III kadencji, minister w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, kawaler Orderu Orła białego; wykładowca Wyższej Szkoły Europejskiej im. ks. Józefa Tischnera, autor książek o tematyce historycznej i politycznej, m.in.: Spór o Polskę (1993), Polskie patriotyzmy (1997), Pierwsza taka dekada (2000), Charles de Gaulle (2002).

Ur. 1938, historyk, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1960), od 1991 profesor tytularny, pracownik Instytutu Studiow Politycznych PAN i Collegium Civitas; specjalności: historia mediow, historia polityczna PRL. Autor ponad 20 książek i kilkuset artykułów naukowych, m.in.”Prasa polska 1918–1939”, „Poł wieku dziejów Polski, 1939–1989” (cztery wydania za granica), „Wojna polsko-jaruzelska: stan wojenny w Polsce 13 XII 1981 – 22 VII 1983”. Współautor „Czarnej księgi komunizmu”. Laureat Nagrody Klio (dwukrotnie), nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, nagrody „Polityki”. Stypendysta m.in. Woodrow Wilson International Center for Scholars w Waszyngtonie i Nobel Institution w Oslo. Członek Kolegium IPN 1999–2006, 2007–2011 oraz Rady IPN (od 2011).

Filozof i politolog, kieruje Wydziałem Myśli Społecznej w Europejskim Centrum Solidarności w Gdańsku. Studiował na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. Doktorat z filozofii społecznej obronił na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie. Publkował artykuły naukowe poświęcone współczesnej teorii społecznej, hermeneutyce, antropologii, a także historii idei solidarności. Jest autorem książki poświęconej tożsamości społecznej podmiotu Der Mitmensch (Königshausen&Neumann: Würzburg 2012).